અલવિદા કહેવાને થોડી વાર છે;
ધ્રૂજતા શબ્દો છતાં તૈયાર છે.
ભાગ્યમાં છે કાયમી કોરાપણું;
આમ તો આકાશ મુશળધાર છે.
એક પલ્લે માનવી, બીજે ખુદા;
બેઉ વરચે હોડ હારોહાર છે.
સૂક્ષ્મમાં જીવી જવું કે સ્થૂળમાં?
શ્વાસને આ સૂક્ષ્મતમ પડકાર છે.
સ્કંધ પર શૂળી નથી તો શું થયું?
માનવી પીડાનો વારસદાર છે.
Monday, July 28, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
શું આ તમારી રચના છે? ઘણી સુંદર છે!
-- નિર્મલ.
હુ તૌ નિમિત માત્ર છૂ.
Post a Comment